Język japoński

はじめまして！

Kulturą i językiem japońskim interesuję się już od ponad 10 lat. Ukończyłam licencjat na kierunku japonistyka na Uniwersytecie Warszawskim i jestem w trakcie studiów magisterskich na tym samym kierunku. Odkąd zaczęłam studia udzielam się w Japonistycznym Kole Naukowym Maru, a od 2019 roku pełnię rolę prezesa. Jako członek koła propaguję kulturę japońską w Polsce i poza jej granicami między innymi organizując i występując w szkołach, na festiwalach, na corocznym Międzynarodowym Obozie Konferencyjno-Naukowym Gasshuku dla japonistów i na Dniach Japonii na Uniwersytecie Warszawskim. Po pierwszym roku studiów odbyłam letni wyjazd stypendialny na kurs językowy na Uniwersytecie Ochanomizu w Tokio. Od 2018 roku nauczam języka i kultury japońskiej na obozach młodzieżowych Otaku organizowanych przez BT Orion, a od 2020 roku zaczęłam pracę lektora języka japońskiego w szkołach językowych.

Języka zaczęłam się uczyć, aby lepiej zrozumieć kulturę japońską, która mnie zaintrygowała. Pasjonuję się przede wszystkim kulturą tradycyjną. Jestem członkiem Stowarzyszenia Drogi Herbaty Urasenke Tankōkai Sunshinkai, gdzie uczę się japońskiej drogi herbaty i zdobyłam trzy pierwsze stopnie pozwolenia na naukę – nyūmon, chabako i konarai. Jestem również uczennicą kiotyjskiej szkoły Ikebany Ikenobō, gdzie zdobyłam dwa pierwsze stopnie – nyūmon i shoden. Hobbystycznie uczę się kaligrafii i kitsuke – sztuki zakładania kimon.

Ohayō~

Jestem studentką japonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i podróżnikiem po Japonii. Pierwsze, samodzielne i nieśmiałe kontakty z japońskim miałam w wieku 12 lat i w tym samym wieku zapragnęłam iść na studia japonistyczne. Po drugim roku intensywnej nauki postanowiłam sprawdzić teorię w praktyce i wyjechałam na roczną wizę Working Holiday, by żyć i pracować w tym języku. W tym czasie mieszkałam w 7 różnych miastach, pracowałam w ryokanach (tradycyjnych hotelach japońskich) i zdobyłam duże doświadczenie językowe.

Pasja do Japonii to nie tylko język. Trenowałam kendo, tańczyłam yosakoi a teraz zbieram kimona, zgłębiam wiedzę na ich temat i staram się wpleść je w codzienny ubiór. Moim celem na najbliższą przyszłość jest głębsze zbadanie literatury japońskiej.

はじめまして！

Nazywam się Ewa i jestem absolwentką japonistyki oraz lingwistyki stosowanej. Od zawsze zajmowało mnie szeroko pojęte słowo pisane, w tym oczywiście literatura, a „połączeniem idealnym” zainteresowania literaturą i zamiłowania do języka stało się dla mnie tłumaczenie. W swojej własnej nauce języków zwracam szczególną uwagę na znalezienie i używanie zwrotów, które byłyby najbardziej naturalne w danej sytuacji komunikacyjnej, tak aby korzystać z języka mniej „schematycznie”, a bardziej świadomie. Japoński, język o bardzo odmiennej od j. polskiego strukturze, daje pole do gimnastyki umysłowej, a zdobywanie wiedzy zarówno o języku, jak i o kulturze stwarza możliwość do poszerzania własnych horyzontów umysłowych, zwiększania tolerancji dla odmienności oraz (co dla wielu osób jest pewnym zaskoczeniem) docenienia zasobów własnej kultury. Pobyt w Japonii dał mi bardzo rozległy wgląd w praktyczne zastosowanie języka oraz pewne rozeznanie w zawiłościach społecznej etykiety.

Poza stricte lingwistyczną stroną Japonii interesują mnie jej historia, literatura, kultura, religie, mitologia oraz ich reprezentacja we współczesnym krajobrazie kulturowo-społecznym. Japonia jest krajem bardzo „zmitologizowanym”, spowitym siatką stereotypów i innych utartych, bardzo licznych przekonań. Nie wszystkie wyobrażenia o Japonii odpowiadają jej rzeczywistemu i złożonemu obrazowi. Dzięki studiom japonistycznym miałam okazję poznać wartościowe źródła na temat Japonii, zdobyć wiedzę kulturowo-językową oraz umiejętność oceny informacji, co w dobie fake newsów jest szczególnie istotne.

はじめまして！(Hajimemashite!)

Mam na imię Ania i jestem absolwentką japonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie pracuję w branży gier komputerowych, wykorzystując znajomość japońskiego oraz angielskiego.

Pierwszą styczność z kulturą japońską miałam jako dziecko oglądając emitowane wówczas anime Sailor Moon oraz grając w japońskie gry wideo. Moja pasja do języka japońskiego rozpoczęła się i pogłębiła, kiedy szukając w księgarni podręczników szkolnych trafiłam na przeceniony “Słownik Znaków Japońskich”. W mojej dziecięcej głowie pojawiła się wówczas myśl: “Skoro ludzie są w stanie posługiwać się tym językiem, to na pewno da się go nauczyć”.

Moim marzeniem stało się wówczas dostanie się na studia japonistyczne oraz podróż i zamieszkanie w tym fascynującym mnie kraju. Swoją pasję pogłębiałam poprzez inicjatywy takie jak m.in. współorganizowanie Tygodni Kultury Japonii w moim rodzinnym mieście, czy tworzenie programu i jego realizację na wakacyjnych obozach Japońska Przygoda z Mangą dla dzieci i młodzieży. Podczas studiów byłam członkiem Stowarzyszenia Drogi Herbaty SENSHINKAI, gdzie zgłębiając tajniki tej sztuki, która łączy w sobie wiele elementów japońskiej kultury, miałam okazję poznawać także zagadnienia japońskiej etykiety, kaligrafii, ceramiki czy sztuki układania kwiatów.