Język perski (nazywany też farsi) jest językiem ojczystym dla około 60 milionów ludzi na świecie, co daje mu całkiem niezłą, 22. pozycję w rankingu najpopularniejszych języków świata. Za jego pomocą porozumiemy się nie tylko w Iranie, ale też w Afganistanie, Tadżykistanie, Uzbekistanie, Iraku, a nawet częściach Rosji i Azerbejdżanu. W przeciwieństwie do wielu języków azjatyckich, należy do rodziny indoeuropejskiej – a zatem jest bardzo dalekim krewnym polskiego! Widać to w rdzeniach niektórych słów – na przykład być to „budan”. Brzmi znajomo? I choć z rodziną podobno najlepiej wychodzi się na zdjęciu, to tego jej członka zdecydowanie warto lepiej poznać.
INNY ALFABET
Język perski wydaje nam się trudny po części dlatego, że nie jest zapisywany alfabetem łacińskim. Jego nauka wymaga zatem przyswojenia zupełnie nowego systemu pisma. Oczywiście, jeśli ktoś zna arabski, to ma przewagę na starcie, bo to właśnie alfabetu arabskiego (z drobnymi modyfikacjami) używa się do zapisu perskiego. Na zapisie jednak trudności się w zasadzie kończą – niektórzy twierdzą, że dalsza nauka perskiego jest łatwiejsza, niż tak popularnych języków, jak angielski czy francuski.
GRAMATYKA
Wbrew temu co może nam się wydawać, perski nie jest skomplikowany pod względem gramatycznym. Czasowniki odmieniają się przez osoby, ale w sposób przejrzysty i regularny, istnieją tylko dwa przypadki w odmianie rzeczownika, a podmiot w zdaniu, podobnie jak w polskim, może być pominięty. Również wymowa perskiego nie powinna przedstawiać trudności dla rodzimego użytkownika polskiego.
PODOBNE SŁOWA
Wreszcie – jeśli naszym językiem ojczystym jest polski, to znamy już całkiem dużo perskich słów, sami o tym nie wiedząc! Przez wieki, pośrednio lub bezpośrednio, zawędrowały one aż do nas i na stałe zadomowiły się w polszczyźnie. Najbardziej znanym przykładem jest szachowe wyrażenie „szach mat” (shâh mât). Z perskiego pochodzą też jaśmin (yasmin), bazar (bāzār), kaftan (khaftân), kiosk (kushk – pałac, pawilon lub gōšak – róg), szalik (shāl), szpinak (aspanakh). A to tylko kilka zapożyczeń, oprócz nich istnieje wiele słów, które po prostu dzielą swój rdzeń z innymi językami indoeuropejskimi, jak wspomniane wyżej „budan”.
WARTO SIĘ UCZYĆ
Znajomość perskiego otwiera wiele możliwości przy turystycznym odwiedzaniu Iranu lub innych krajów, w którym się go używa. Na wstępie zyskamy uznanie i sympatię miejscowych, jeśli zamiast mówić po angielsku, zwrócimy się do nich w ich ojczystym języku. Nawet jeżeli znamy perski tylko w podstawowym zakresie, zawsze jest to dodatkowy środek prowadzący ku zrozumieniu. Wreszcie – jeśli turysta prosząc o pomoc uczyni dodatkowy wysiłek mówienia po persku, pytany chętniej zrewanżuje się wysiłkiem w postaci pomocy.
Nauka perskiego ma również perspektywy biznesowe. Co prawda w 2006 roku ONZ nałożyła na Iran szereg sankcji okołonuklearnych, które przez dłuższy czas były wcielane w życie również przez Unię Europejską. Jednak ponieważ Iran w 2016 roku zastosował wymagane środki i spełnił wszystkie warunki, wszystkie sankcje gospodarcze i finansowego zostały zniesione. Biorąc pod uwagę to, że obecnie Iran znów otwiera się na relacje gospodarcze z Zachodem, nauka perskiego może być również inwestycją i początkiem nowej ścieżki zawodowej.
