Dwa razy w roku ma miejsce egzamin języka japońskiego JLPT (Japanese-Language Proficiency Test, Nihongo Nōryoku Shiken), który odbywa się na całym świecie, również w Polsce. Przyjrzyjmy się, jak wygląda taki egzamin, z jakich części się składa oraz kto może do niego przystąpić. Chciałabym Was przekonać, że warto podjąć wyzwanie egzaminu JLPT 🙂
Poziomy egzaminu
Egzamin JLPT można zdawać na 5 różnych poziomach – zaczynając od najbardziej podstawowego N5, do najbardziej zaawansowanego N1. Jest to egzamin w formie pytań zamkniętych wielokrotnego wyboru, który sprawdza umiejętność czytania i słuchania, znajomość gramatyki, znaków i słownictwa, natomiast nie ma części pisemnej ani ustnej.
● Poziom N5 wymaga od nas znajomości dwóch sylabariuszy i około 100 kanji, umiejętności odbycia podstawowej konwersacji w sytuacjach z życia codziennego (na przykład zakupy, restauracja) oraz codziennych pozdrowień.
● N4 natomiast wymaga od nas umiejętności przeczytania krótkiego tekstu, w którego zakres wchodzi 300 znaków kanji, oraz rozumienia podstawowej konwersacji na codzienne tematy, zakładając że rozmowa będzie odbywać się powoli.
● W zakres poziomu N3 wchodzi już 570 znaków, z których powinniśmy być w stanie odczytać tekst na konkretny temat odnoszący się do życia codziennego oraz nagłówki gazet. Zdający powinien umieć odnieść się prawidłowo do wypowiedzi zadanej w naturalnym tempie oraz określić relacje i stosunki między osobami zaangażowanymi w rozmowę.
● Poziom N2 wymaga od zdającego zdolności czytania artykułów, prostych recenzji i fragmentów dzienników i magazynów na różnorodne tematy napisane klarownym językiem. W zakres wchodzi około 1000 znaków. Osoba zdająca egzamin na tym poziomie powinna również być w stanie zrozumieć konwersację w różnych warunkach (szum ulicy, gwar kawiarni) w założeniu, że jest ona prowadzona możliwie jak najbardziej neutralnym tempem oraz zrozumieć reportaże czy wiadomości.
● Na najtrudniejszy poziom N1 powinniśmy umieć przeczytać artykuł specjalistyczny lub na abstrakcyjny temat. Zdający powinien zrozumieć wiadomości, prezentację na konkretny temat oraz naturalną rozmowę na dowolny temat w naturalnym tempie.
N1 jest określany wśród japonistów jako poziom “ambicjonalny”, tak naprawdę już N2 daje nam możliwość pracy na przykład w japońskiej korporacji czy szkole językowej, jest też wymagany na niektórych uczelniach, jeśli chcielibyśmy wyjechać na wymianę lub stypendium. Jednak zdanie egzaminu na każdym z powyższych poziomów gwarantuje nam uzyskanie oficjalnego certyfikatu.
Przygotowanie
Przygotowanie do JLPT pomaga usystematyzować naukę. Na wielu stronach internetowych można znaleźć pomocne listy gramatyk, słownictwa i znaków. Z takimi listami o wiele łatwiej jest zacząć się uczyć i iść w obranym kierunku.
Na rynku dostępnych jest mnóstwo serii, które przygotują nas do egzaminu na dowolnym poziomie. Na początek polecam serię Sō Matome, dla bardziej zaawansowanych – Shinkanzen Master. Książki są podzielone na poszczególne umiejętności – gramatyka, pismo, słownictwo, czytanie, słuchanie. Polecam również kursy organizowane specjalnie pod egzamin, gdyż nauka różni się od ogólnej nauki języka. Nauka na takich kursach będzie oparta na materiałach dostosowanych pod JLPT – testy wielokrotnego wyboru, przyzwyczajanie do form czytanek i słuchanek, taktyki przydatne podczas samego egzaminu.
JLPT ma kilka utartych wzorów zadań w formacie zadań zamkniętych, których nie znajdziemy w żadnym innym egzaminie językowym. Jest to między innymi ułożenie rozsypanych wyrazów w zdanie (wciąż przypominam o formacie wielokrotnego wyboru), wyboru prawidłowych znaków pod kątem czytania i kontekstu czy specyficzne zadania w części słuchania. Warto zapoznać się z przykładowym egzaminem, aby przyzwyczaić się do zadań i nowego formatu. Egzamin jest organizowany w Warszawie dwa razy w roku – w pierwszą niedzielę lipca i pierwszą niedzielę grudnia. Udział w nim może wziąć każdy, niezależnie od wieku i pochodzenia. Podejście kosztuje około 200 złotych.
